کشیدگی عضلانی یا کشش عضلانی هنگامی رخ می دهد که ماهیچه ها بیش از حد کشیده شده باشند. که معمولا به علت خستگی، کار کشیدن بیش از حد عضله اتفاق می افتد. کشیدگی در هر ماهیچه ای می تواند اتفاق بیفتد، اما آنها بیشتر در بخش های پایینی کمر، گردن ، شانه ها و عضلات زردپی که ماهیچه های عقب ران است، شایع هست.
این کشیدگی ها می توانند باعث بروز درد شود و ممکن است حرکاتمان را در محدوده آسیب دیده محدود نماید. کشیدگی های خفیف تا متوسط را می توان به خوبی در خانه با کمپرس های سرد و گرم و داروهای ضد التهاب درمان کرد اما انواع شدید آن یا پارگی ممکن است به درمان پزشکی نیاز داشته باشد. در این مقاله از وب سایت زندگی سالم سعی کردیم علل کشیدگی عضلانی و همچنین راههای پیشگیری و درمان آن را توضیح دهیم.
علائم کشیدگی عضلات
علائمی که معمولاً هنگام بروز کشیدگی عضله احساس خواهید کرد شامل:
- شروع ناگهانی درد
- درد
- دامنه حرکتی محدود
- کبودی یا تغییر رنگ
- تورم
- احساس گره خوردگی
- اسپاسم عضله
- سفتی، سختی
- ضعف
در کشیدگی های خفیف، پارگی ماهیچه ممکن است کمی سفت باشد اما هنوز هم به اندازه کافی زمان استفاده، قابل انعطاف است اما کشیدگی ماهیچه ای شدید زمانی رخ می دهد که پارگی شدید باشد در نتیجه باعث درد و محدود شدن زیاد حرکات می شود. علائم کشیدگی عضلات انواع خفیف تا متوسط معمولا ظرف چند هفته از بین می روند اما بهبودی موارد شدیدتر آن ممکن است ماه ها طول بکشد.
علل کشیدگی عضلانی
کشیدگی عضلانی حاد زمانی ایست که پارگی ماهیچه ناگهانی و غیر منتظره رخ داده باشد. چنین پارگی هایی می توانند در نتیجه صدمات یا آسیب دیدگی ها بروز یابند که می تواند ناشی از موارد ذیل باشد:
- به اندازه کافی گرم نکردن بدن قبل از فعالیت های فیزیکی
- انعطاف پذیری ضعیف
- وضعیت یا حالت ضعیف
- فشار بیش از حد یا خستگی
تصور غلطی وجود دارد که فقط تمرینات سخت و ورزش شدید باعث کشیدگی عضلات می شود بر طبق اعلائم مرکز پزشکی جانز هاپکینز ، کشیدگی های عضلانی حتی می توانند از راه رفتن (پیاده روی) هم ایجاد شوند.
کشش عضلانی حاد ممکن است در شرایط زیر اتفاق بیفتد
- لیز خوردن یا سر خوردن جای پا
- پریدن
- دویدن
- پرت کردن چیزی
- برداشتن وسیله سنگین
- برداشتن چیزی درحالی که در یک موقعیت نادرستی هستید.
کشیدگی عضلانی شدید همچنین در هوای سرد شایع تر است و این بدان جهت است که ماهیچه ها در دمای پایین تر سفت تر می شوند، بنابراین برای جلوگیری از کشیدگی ، لازم است که در این شرایط بدنتان را بیشتر گرم کنید.
کشیدگی های عضلانی مزمن به علت انجام حرکات تکراری رخ می دهد که می تواند ناشی از موارد ذیل باشد:
- ورزش هایی مانند قایقرانی، تنیس، گلف یا بیس بال؛
- نگه داشتن کمر یا گردن در یک وضعیت نادرست در بازه زمانی طولانی مانند زمانی که روی پشت میزکار هستید
- وضعیت بدنی ضعیف
کمک های اولیه برای کشیدگی عضلانی
بیشتر این کشیدگی ها را می توان به خوبی در خانه درمان کرد. برطبق نظر کلینیک مایو، انواع جزئی تر آن ها را می توان با استراحت، کمپرس یخ، فشرده سازی و بلند کردن، درمان کرد.
استراحت: به مدت چند روز از ماهیچه آسیب دیده استفاده نکنید، به خصوص اگر حرکت دادن باعث افزایش دردتان می شود. اما استراحت دادن زیاد نیز می تواند باعث ضعیف شدن عضلات می شود که در این صورت می تواند روند بهبودی را طولانی تر کند. بعد از دو روز، به آرامی استفاده از ماهیچه تاثیر دیده را شروع کنید. مراقب باشید بیش از حد از آن ها کار نکشید.
کمپرس یخ: فورا بعد از آسیب دیدن ماهیچه ها، از کمپرس یخ بر آن ناحیه استفاده کنید. این کار تورم را به حداقل می رساند. یخ را مستقیما بر روی پوست بدن خود قرار ندهید، بلکه از کیسه های مخصوص یخ استفاده کنید یا یخ را در یک حوله بپیچید و به این صورت از آن استفاده نمایید. آن را برای ۲۰ دقیقه بر روی ناحیه مورد نظر بگذارید. روز اول هر یک ساعت آن را تکرار کنید. برای چند روز آینده، هر چهار ساعت یک بار تکرارش نمایید.
فشار کنترل شده: برای کاهش ورم، ناحیه آسیب دیده را با یک بانداژ کشی ببندید تا زمانی که ورم کم شود. دقت کنید که آن را نباید خیلی سفت ببندید چرا که در اینصورت می تواند جریان خون رسانی را کاهش کند.
سایر روش های خودمراقبتی شامل موارد زیر است:
- از داروهای ضدالتهابی بدون نسخه، مانند ایبوپروفن استقاده کنید: این کار به کم کردن درد و تورم کمک کند . استامینوفن نیز می تواند به درد کمک کند.
- بعد از سه روز، چندین بار در روز عضله را گرم کنید: این به گردش خون در منطقه برای بهبود کمک می کند.
- به مدت طولانی به عضله خود استراحت ندهید: اینکار می تواند باعث سفتی و ضعف شود. در اسرع وقت کشش سبک را شزوع کنید و به آرامی فعالیت خود را افزایش دهید.
- قبل از انجام فعالیت های ورزشی، حتما بدن خود را گرم کنید.
- برای حفظ فرم مناسب بدن خود تلاش کنید: اگر عضلات شما قوی و سالم باشند، کمتر دچار کشیدگی می شوید.
اگر کشیدگی عضلانی شدید باشد، ممکن است به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشید. در بسیاری از مواقع استفاده از جلسات فیزیوتراپی نیز توصیه شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد ؟
برای کشیدگی‌های عضلانی خفیف تا متوسط، درمان خانگی کافی است. اما در صورت مواجهه با هر یک از موارد زیر مراجعه به پزشک الزامی است:
- درد بعد از یک هفته فروکش نمی کند.
- ناحیه زخمی بی حس است.
- از ناحیه آسیب دیده خون می آید.
- نمی توانید راه بروید.
- نمی توانید بازوها یا پاهایتان را حرکت دهید.
معاینه بدنی و تصویربرداری از قبیل اشعه X و اسکن MRI می تواند به پزشک در تعیین میزان آسیب کمک کند. درمان ممکن است شامل داروهای ضد التهابی و مسکن برای کاهش درد و تورم باشد. پزشک همچنین ممکن است برای کمک به تقویت ماهیچه و بازیابی حرکت، فیزیوتراپی تجویز کند. در موارد بسیار شدید، ممکن است برای ترمیم عضله نیاز به عمل جراحی باشد.
چگونه از کشیدگی عضلانی جلوگیری کنیم؟
اگر برخی از اقدامات اساسی را انجام دهید، می توانید احتمال کشیدگی عضله را کاهش دهید:
- سعی کنید خیلی طولانی در یک موقعیت ننشینید: برای حرکت و تغییر موقعیت استراحت های مکرر داشته باشید. از صندلی‌هایی استفاده کنید که از کمر شما حمایت کند. یا حداقل از بالشی برای حمایت از کمرتان استفاده نمایید. هنگام نشستن سعی کنید زانو و باسنتان در یک سطح قرار بگیرد.
- هنگام ایستادن و نشستن حالت درست خود را حفظ کنید: اگر برای مدت طولانی در یک موقعیت قرار دارید، سعی کنید به صورت متناوب یک پا و سپس دیگری را روی یک چهار پایه قرار دهید. این کار می تواند به کاهش استرس در عضلات کمر شما کمک کند.
- اشیاء را با دقت بلند کنید: پشت خود را صاف نگه دارید، با زانوهایتان خم شوید و همیشه با پاها بلند شوید. وزنه را نزدیک بدن نگه دارید. به طور همزمان با بلند شدن، پیچ و تاب نخورید.
- برای پیشگیری از سقوط احتیاط کنید: مثلاً در راه پله دستتان را به نرده ها بگیرید، روی سطوح لغزنده راه نروید و روی سطح زمین را خلوت نگه دارید.
- اگر اضافه وزن دارید، وزنتان را کم کنید.
- کفش هایی بپوشید که کاملاً اندازه پایتان باشد.
فراموش نکنید که ورزش منظم می تواند عضلات را سالم و قوی نگه دارد، اما تکنیک های مناسبی نیز در جلوگیری از کشیدگی عضلات بسیار مهم هستند. همیشه قبل از شروع فعالیت بدنی حرکت های کششی انجام داده و بدن خود را گرم کنید.
به همین ترتیب برای جلوگیری از سفتی عضلات، بعد از هر تمرین یا جلسه فعالیت بدنی زمانی را برای تمرین های کششی در نظر بگیرید. یک باره فعالیت‌های سنگین انجام ندهید، بلکه کم کم به شدت فعالیت بدنی خود بیفزایید.
محدودیت های بدن خود را درک کنید. اگر در طی فعالیت احساس کردید که چیزی خوب پیش نمی رود، به سرعت فعالیت را متوقف نمایید.
نتیجه‌گیری
زمان بهبودی بستگی به شدت جراحت دارد. برای یک کشیدگی خفیف، شما می توانید با مراقبت های پایه ای در منزل، ظرف ۳ تا ۶ هفته به فعالیت های طبیعی خود بازگردید. برای کشیدگی های شدیدتر، بهبودی می تواند چندین ماه طول بکشد. در موارد شدید، ترمیم جراحی و فیزیوتراپی ممکن است لازم باشد.
با درمان مناسب، اکثر افراد کاملاً بهبود می یابند. شما می توانید با انجام اقداماتی برای جلوگیری از صدمه دیدن مجدد، احتمال بهبودی خود را افزایش دهید. بنابراین دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید و تا زمانی که عضلات بهبود نیافته اند، فعالیت بدنی زیادی انجام ندهید.