هرانچه که باید درباره ی بیماری الزایمر بدانیم

بیماری الزایمر نوع پیشرفته ای از فرایند زوال عقل است. در واقع زوال عقل اططلاح گسترده ای برای شرایط ناشی از صدمات مغزی با بیماری هایی است که بر حافظه , تفکر و رفتار تاثیر منفی می گذارند. این تغییرات باعث ایجاد اختلال در زندگی روزمره ما می شوند.

طبق گزارش انجمن الزایمر , بیماری الزایمر ۶۰ تا ۸۰ درصد موارد زوال عقل را تشکیل می دهد. اکثر مبتلایان به این بیماری بعد از سن ۶۵ سالگی شناسایی می شوند. اگر این بیماری قبل از این سنین شناسایی شود معمولا به عنوان بیماری الزایمر زودرس شناخته می شود.

در حال حاظر هیچ درمانی برای بیماری الزایمر وجود ندارد , اما درمان هایی وجود دارد که می توانند مانع پیشرفت سریع بیماری شوند.

با ما در وبسایت زندگی سالم همراه باشد تا بیشتر با این بیماری اشنا شویم.

حقایقی درباره الزایمر

اگرچه بسیاری از مردم درباره بیماری آلزایمر شنیده اند ، اما بعضا افرادی هستند که اطلاعی از این بیماری ندارند. در اینجا چندین واقعیت در مورد این بیماری آورده شده است:

• الزایمر یک بیماری مزمن و مداوم است.
• علائم این بیماری به تدریج بروز پیدا می کنند و بصورت تدریجی باعث زوال عقل می شوند.
• هیچ درمانی برای الزایمر وجود ندارد اما موارد درمانی وجود دارند که می توانند موجب کند شدن پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا شوند.
• همه ی ما می توانیم به این بیماری مبتلا شویم اما افراد خاصی در خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارند , شامل افراد بالای ۶۵ سال و افرادی که سابقه خانوادگی دارند.
• الزایمر و زوال عقل را با یکدیگر برابر ندانیم , بلکه الزایمر نوعی از فرایند های مختلف زوال عقل است.
• نتیجه مورد انتظار مثبت و واحدی برای افراد مبتلا به این بیماری حاصل نشده است. برخی از افراد مدت طولانی را با اسیب های خفیف زندگی می کنند , درحالیکه در برخی دیگر شروع و پیشرفت سریع بیماری مشاهده می شود.

علل بیماری الزایمر و فاکتور های ریسک این بیماری

متخصصان علت مشخصی برای بیماری الزایمر یافت نکرده اند اما فاکتور های ریسک خاصی برای این بیماری شناسایی شده اند , از جمله:

• سن: بیشتر افرادی که مبتلا به الزایمر هستند سن ۶۵ سال یا بالاتر دارند.
• تاریخچه خانوادگی: اگر در اعضای درجه یک خانواده خود اعضایی دارید که به این عارضه مبتلا شده است , شما نیز در معرض ابتلا به این بیماری خواهید بود.
• ژنتیک: ژن های خاصی که مرتبط به بیماری الزایمر هستند شناسایی شده اند.

داشتن یک یا چند مورد از این عوامل خطر به معنای ابتلا به بیماری الزایمر نیست. این موارد صرفا سطح ریسک شما را افزایش می دهند.

بیشتر بخوانید : آلزایمر و امید به زندگی و چشم انداز بلند مدت در بیماران

ژنتیک و بیماری الزایمر

در حالی که هیچ دلیل قابل شناسایی برای بروز بیماری الزایمر وجو ندارد , ژنتیک ممکن است نقش اساسی در این زمینه داشته باشد. یک ژن در این زمینه بطور خاص مورد توجه پژوهشگران است. اپولیپوپروتئین APOE) E) ژنی است که با شروع علائم الزایمر در افراد بزرگسال مسن در ارتباط است.

ازمایش خون می تواند این ژن را مشخص کند , که خطر ابتلا به الزایمر را افزایش می دهد یا خیر؟! به خاطر داشته باشیم که وجود این ژن در یک فرد , دلیل بر بروز قطعی این بیماری نیست.

برعکس این قضیه نیز وجود دارد. ممکن است کسی که حتی ژن را نداشته باشد , مبتلا به الزایمر شود. هیچ راهی برای بیان قطعی اینکه فرد دارای ژن به بیماری مبتلا می شود یا نه وجود ندارد.

سایر ژن ها نیز می توانند خطر ابتلا به الزایمر و شروع زودرس الزایمر را افزایش دهند.

علائم بیماری الزایمر

هرکسی گاها چیزهایی را فراموش می کند که این طبیعی است. اما افراد مبتلا به بیماری الزایمر علائم فراموشی را بصورت دائمی نشان می دهند و این علائم به مرور زمان بدتر نیز می شوند. این علائم شامل موارد زیر می باشند:

• از دست دادن حافظه که بر فعالیت های روزانه تاثیرگزار است.
• اشکال در انجام کارهای ساده و اشنا همانند روشن کردن و کار با مایکروویو
• مشکل داشتن در حل مسائل
• مشکل داشتن در سخنرانی و صحبت و نوشتن
• شخص درمورد زمان ها و مکان ها دچار بی نظمی وحواس پرتی می شود.
• کاهش یافتن توانایی قضاوت
• کاهش یافتن بهداشت شخصی در افراد
• تغییر خلق و خو و شخصیت فرد
• منزوی شدن نسبت به دوستان , خانواده و جامعه

این علائم با توجه به مرحله ی بیماری تغییر پیدا می کنند.

مراحل بیماری الزایمر

همانطور که گفتیم الزایمر یک بیماری پیش رونده است , به این معنی که علائم به تدریج و با گذشت زمان بدتر می شود. در کل بیماری الزایمر به هفت مرحله قابل تقسیم بندی است:

مرحله اول: در این مرحله علائمی از بیماری وجود ندارد اما براساس سوابق خانوادگی ممکن است امکان تشخیص اولیه وجود داشته باشد.

مرحله دوم: اولین علائم مثل فراموشی های مکرر ظاهر می شوند.

مرحله سوم: اختلالات جسمی و روانی خفیفی مانند کاهش حافظه و تمرکز ظاهر می شوند. این موارد ممکن است فقط توسط پزشک یا شخص بسیار نزدیک به فرد مانند همسر وی قابل شناسایی باشند.

مرحله چهارم: الزایمر اغلب در این مرحله شناسایی می شود , اما همچنان خفیف تلقی می شود. از دست دادن حافظه و عدم توانایی در انجام کارهای روزانه در این مرحله مشهود است.

مرحله پنجم: علائم متوسط تا شدید بروز پیدا کرده و فرد نیاز به کمک اطرافیان پیدا می کند.

مرحله ششم: در این مرحله فرد مبتلا به الزایمر حتی ممکن است در انجام کارهای اساسی مانند غذا خوردن و پوشیدن لباس ها نیز به کمک احتیاج داشته باشد.

مرحله هفتم: این مرحله شدیدترین و اخرین مرحله بیماری الزایمر است. ممکن است در این مرحله اختلال در گفتار و صحبت کردن بصورت شدید پدیدار شود.

با پیشرفت کردن این مراحل , فرد به مراقبت به مراتب بیشتری نیاز خواهد داشت.

الزایمر زودرس

الزایمر بطور معمول در افراد با سن ۶۵ سال و بالاتر بروز پیدا می کند. با این حال, ممکن است در اوایل دهه های ۴۰ و یا ۵۰ از زندگی یک فرد رخ دهد. در این هنگام گفته می شود که فرد به الزایمر زودرس مبتلا شده است. این نوع از الزایمر معمولا حدود ۵ درصد از کل افراد مبتلا به الزایمر را تشکیل می دهد.

علائم شروع زودرس الزایمر در ما می تواند شامل از دست دادن خفیف حافظه و مشکل در تمرکز یا اتمام کارهای روزمره باشد. پیدا کردن کلمات برای صحبت کردن کار سختی است و باعث از دست رفتن زمان فرد می شود. مشکلات بینایی خفیفی مانند مشکل در تخمین زدن مسافت نیز ممکن است رخ دهد.

افراد خاصی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارند.

تشخیص بیماری الزایمر

تنها راه قطعی برای تشخیص فردی که مبتلا به آلزایمر است ، بررسی بافت مغزی آنها پس از مرگ است! اما پزشک شما می تواند از معاینات و آزمایش های دیگر برای ارزیابی توانایی های ذهنی شما ، تشخیص زوال عقل و رد شرایط دیگر استفاده کند.

این فرایند احتمالا با گرفتن سابقه پزشکی شخص شروع می شود. ممکن است در این باره از شخص پرسش هایی داشته باشند , از جمله:

• علائم
• تاریخچه پزشکی خانواده
• سایر شرایط بهداشتی فعلی یا گذشته
• دارو های فعلی یا گذشته
• رژیم غذایی , مصرف الکل یا سایر عادات سبک زندگی

از این رو , پخش شما ممکن است چندین ازمایش را انجام دهد تا به شخص در تشخیص بیماری الزایمر کمک کند.

تست های الزایمر

هیچ آزمایش قطعی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. با این حال ، پزشک شما به احتمال زیاد چندین آزمایش را برای تعیین وضعیت شما انجام خواهد داد. این ازمایش ها می توانند تست های ذهنی ، جسمی ، عصبی و تصویربرداری باشند.

پزشک ممکن است با آزمایش وضعیت روانی شروع کند. این می تواند به آنها در ارزیابی حافظه کوتاه مدت ، حافظه بلند مدت و جهت گیری به مکان و زمان کمک کند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است از شما بپرسند:

• امروز , چه روزی است؟
• رئیس جمهور کشور چه کسی است؟

در مرحله بعد ، آنها به احتمال زیاد یک معاینه فیزیکی انجام می دهند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است فشار خون شما را بررسی کنند ، ضربان قلب شما را ارزیابی کنند و دمای بدن شما را اندازه بگیرند. در بعضی موارد ، آنها می توانند نمونه آزمایش ادرار یا خون را برای آزمایش در آزمایشگاه جمع آوری کنند.

پزشک شما همچنین ممکن است یک معاینه عصبی را انجام دهد تا سایر تشخیص های ممکن مانند بیماری حاد پزشکی مانند عفونت یا سکته مغزی را رد کند. در طی این امتحان ، رفلکس ، عضلات و گفتار شما را بررسی می کنند.

پزشک شما ممکن است مطالعات تصویربرداری از مغز را نیز تجویز کند. این مطالعات ، که تصاویری از مغز شما ایجاد می کند ، می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ام ار ای: Magnetic Resonance Imaging) MRI) ها می توانند به بهتر شدن نشانگرهای کلیدی مانند التهاب ، خونریزی و مشکلات ساختاری کمک کنند.
• سی تی اسکن: سی تی اسکن از تصاویر اشعه ایکس استفاده می کند تا به پزشک کمک کند که ویژگی های غیر طبیعی را در مغز شما جستجو کند و بیابد.
• PET: تصاویر اسکن (PET (Positron Emission Tomography می توانند به پزشک شما در تشخیص ساخته شدن پلاک ها کمک کنند. پلاک یک ماده پروتئینی است که مربوط به علائم آلزایمر است.

پزشک شما ممکن است آزمایشات دیگری نیز انجام دهد , شامل آزمایش خون برای بررسی ژنهایی که می تواند نشان دهد شما خطر بیشتری برای ابتلا به آلزایمر دارید.

دارو های الزایمر

هیچ درمان مشخصی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. با این حال ، پزشک شما می تواند داروها و سایر روش های درمانی را برای کمک به کاهش علائم و به تاخیر انداختن پیشرفت بیماری تا حد ممکن توصیه کند.

برای مبتلایان به آلزایمر اولیه تا متوسط ، پزشک ممکن است داروهایی مانند (donepezil (Aricept یا (Rivastigmine (Exelon تجویز کند. این داروها می توانند به حفظ سطح بالای استیل کولین در مغز شما کمک کنند. استیل کولین نوعی انتقال دهنده عصبی است که می تواند به حافظه شما کمک کند.

برای معالجه آلزایمر متوسط تا شدید ، پزشک ممکن است دونپزیل (آریزپت) یا ممانتین (Namenda) تجویز کند. ممانتین می تواند به جلوگیری از اثرات گلوتامات اضافی کمک کند. گلوتامات یک ماده شیمیایی مغز است که به میزان بیشتری در بیماری آلزایمر منتشر می شود و به سلول های مغزی آسیب می رساند.

پزشک شما همچنین ممکن است داروهای ضد افسردگی ، داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد روان پریشی را برای کمک به درمان علائم مرتبط با آلزایمر توصیه کند. این علائم شامل موارد زیر است:

• افسردگی
• بی قراری
• پرخاشگری
• هیجان و اشفتگی
• توهم

سایر درمان های الزایمر

علاوه بر دارو ، تغییر در شیوه زندگی ممکن است به شما در مدیریت شرایطتان کمک کند. به عنوان مثال ، پزشک شما ممکن است راهکارهایی را برای کمک به شما یا دوست شما ایجاد کند:

• تمرکز روی فعالیت ها
• محدود کردن سردرگمی ها
• دوری کردن از رویارویی با دیگران
• استراحت کامل روزانه
• ارام و ریلکس بودن

برخی افراد معتقدند ویتامین E می تواند به جلوگیری از کاهش توانایی های ذهنی کمک کند ، اما مطالعات نشان می دهد که پیش از اطمینان به این موضوع تحقیقات بیشتری لازم است. حتما قبل از مصرف ویتامین E یا سایر مکمل های دیگر از پزشک خود سؤال کنید. این ها می توانند در برخی از داروهای مورد استفاده در درمان بیماری آلزایمر تداخل ایجاد کند.

علاوه بر تغییرات در شیوه زندگی ، گزینه های مختلفی وجود دارد که می توانید در مورد پزشک خود بپرسید.

پیشگیری از الزایمر

درست همانطور که هیچ درمان شناخته شده ای برای آلزایمر وجود ندارد ، هیچگونه

اقدامات پیشگیرانه ای که به خوبی کارامد باشند وجود ندارد.

اقدامات زیر ممکن است کمک کننده باشند:

• ترک سیگار کشیدن
• تمرین بطور منظم
• تمرینات آموزش شناختی را امتحان کنید.
• استفاده از رژیم های غذایی گیاهی
• استفاده بیشتر از انتی اکسیدان ها
• زندگی اجتماعی فعال

حتما قبل از ایجاد هرگونه تغییر بزرگ در سبک زندگی با پزشک خود صحبت کنید.

مراقبت از فرد مبتلا به الزایمر

اگر یک فرد دوست داشتنی مبتلا به آلزایمر دارید ، ممکن است بخواهید که مراقب او باشید. این یک کار تمام وقت است که به طور معمول کار ساده ای نیست اما بسیار سودمند است.

مراقب بودن مهارت های زیادی را می طلبد. اینها بیش از همه شامل صبر و همچنین خلاقیت ، استقامت و همچنین توانایی شاد بودن بعنوان فاکتور مهمی در کمک به شخصی که از او مراقبت می کنید می باشند.

به عنوان یک مراقب توجه داشته باشید ، مهم است که از خود و همچنین عزیزان خود مراقبت کنید.

اگر تصمیم گرفتید نقش مراقبت را بر عهده بگیرید ، ممکن است لازم باشد برای کمک به متخصصین مراقب حرفه ای و همچنین اعضای خانواده ثبت نام کنید.

اماری درباره ی الزایمر

آمار مربوط به بیماری آلزایمر هراس آور است:

• براساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) ، آلزایمر ششمین علت مرگ و میر در بزرگسالان ایالات متحده است. این رتبه پنجم در بین علل مرگ و میر برای افراد ۶۵ سال و بالاتر است.
• یک مطالعه نشان داد که ۴.۷ میلیون آمریکایی بالای ۶۵ سال در سال ۲۰۱۰ مبتلا به آلزایمر بودنده اند. محققان پیش بینی کردند که تا سال ۲۰۵۰ ، ۱۳.۸ میلیون آمریکایی مبتلا به آلزایمر باشند.
• CDC تخمین می زند که بیش از ۹۰ درصد افراد مبتلا به آلزایمر تا سن بالای ۶۰ سال علائمی را مشاهده نمی کنند.
• آلزایمر یک بیماری گران است. براساس CDC ، حدود ۲۵۹ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۷ برای هزینه های مراقبت از آلزایمر و زوال عقل در ایالات متحده هزینه شده است.

آلزایمر یک بیماری پیچیده است که در آن تعداد زیادی مورد ناشناخته وجود دارد. آنچه مشخص است این است که بیماری با گذشت زمان بدتر می شود ، اما درمان ها می توانند به تأخیر در علائم و بهبود کیفیت زندگی شما کمک کنند.

اگر فکر می کنید ممکن است شما یا یکی از عزیزانتان آلزایمر داشته باشید ، اولین قدم شما صحبت با پزشک است. آنها می توانند به تشخیص کمک کنند ، در مورد آنچه می توان انتظار داشت ، بحث کنند و به شما در ارائه خدمات و پشتیبانی کمک کنند. اگر علاقه دارید ، انها می توانند اطلاعات مربوط به شرکت در کارآزمایی های بالینی را به شما ارائه دهند.