گونه های انگشت شماری از موجودات زمین هستند که یک ویژگی شگفت انگیز مشترک دارند، ما یکی از همان گونه های اندک هستیم. میمون، شامپانزه، خفاش، انسان و احتمالاً حشره خواران جهنده تنها پستانداران زمین هستند که قاعده می شوند. که ما بیشتر از سایر حیوانات پریود می شویم، حتی با اینکه باعث از دست دادن مواد مغذی و ناراحتی جسمی می شود.
خب علت پریود چیست؟
جواب با بارداری شروع می شود. طی این فرایند، منابع بدن به طور خارق العاده ای صرف آماده سازی محیط مناسب برای جنین می شوند، یک پناهگاه درونی برای مادر مهیا می کنند تا کودک در حال رشد خود را بپرورد. در این رابطه، بارداری یک کار شگفت انگیز است، اما این تنها نیمی از ماجرا است. نیمه دیگر نشان می دهد که بارداری، مادر و فرزندش را در تقابل قرار می دهد. همانند همه موجودات زنده، بدن انسان تکامل پیدا کرده تا گسترش ژن ها ی خود را بهبود بخشد. این برای مادر یعنی این که باید تلاش کند که این را(ژن) به طور مساوی برای همه فرزندانش مهیا کند.
اما یک مادر و جنینش دقیقاً ژن یکسانی ندارند. جنین ژن های پدرش را نیز به ارث می برد، و آن ژن ها می توانند با استخراج منابعی بیشتر از سهمشان از بدن مادر، بقای خود را تامین کنند. این تضاد منافع تکاملی مادر و فرزند به دنیا نیامده اش را در یک مسابقه طناب کشی زیستی قرار می دهد که در داخل رحم اتفاق می افتد. یک عامل تاثیرگذار در این کشمکش درونی جفت است، ارگان زهسانی که به منبع خون مادر متصل است و جنین را در مراحل رشد تغذیه می کند.
در اکثر پستانداران، جفت پشت مانعی از سلول مادری قرار دارد. این مانع به مادر اجازه می دهد که میزان مواد مغذی به جنین را کنترل کند. اما در انسان و چند گونه دیگر، جفت در واقع به سیستم گردش خون مادر رسوخ می کند تا مستقیماً به جریان خون دست پیدا کند. جنین از طریق جفت هورمون هایی را درون شریان های مادر پمپ می کند که باعث می شود رگ ها همواره برای جریان خون مغذی باز باشند. یک جنین با چنین دسترسی نامحدودی می تواند هورمون هایی را بسازد تا قند خون مادر را بالا ببرد، رگ ها را متسع کند، و فشار خون او را بالا ببرد. اکثر پستانداران مادر می توانند در صورت لزوم نطفه را دفع یا بازجذب کنند، اما در انسان، وقتی جنین با خون مادر ارتباط پیدا کرد، قطع این ارتباط می تواند باعث خونریزی شود.
بیشتر بخوانید: علت های رایج عقب افتادن پریود
اگر تکامل جنین ناقص باشد یا بمیرد، سلامت مادر به خطر می افتد. در زمان رشد، نیاز مداوم جنین به منابع می تواند باعث خستگی شدید، فشار خون بالا، و شرایطی مثل دیابت و پره اکلامپسی شود. به دلیل همین خطرها، بارداری همیشه یک سرمایه گذاری بزرگ و گاهی اوقات خطرناک است. پس منطقی است که بدن باید نطفه را با دقت زیر نظر بگیرد تا ببیند کدام یک ارزش زحمتش را دارد. این همان جایی است که قاعدگی به کار می آید.
بارداری با فرایندی به نام لانه‌گزینی آغاز می شود جایی که جنین خود را داخل پوشش مخاطی دیواره رحم جای می دهد. پوشش مخاطی رحم طوری تکامل یافته تا عمل کاشت را مشکل کند به این ترتیب تنها نطفه سالم می تواند بقا یابد. اما حین انجام این کار، مخاط رحم قوی‌ترین و تهاجمی‌ترین نطفه را انتخاب می کند، و به این ترتیب یک حلقه بازخورد تکاملی ایجاد می کند. نطفه وارد یک بده بستان هورمونی پیچیده و به دقت زمان‌بندی‌شده می شود که باعث می شود پوشش مخاطی اجازه لانه‌گزینی را بدهد.
بیشتر بخوانید: همه‌چیز درباره پریود زنان
اگر نطفه در این امتحان شکست بخورد چه می شود؟ احتالاً هنوز تلاش می کند که بماند، یا حتی تقریباً وارد پوشش مخاطی شود. همانطور که کم کم می میرد، می تواند مادر را در برابر عفونت آسیب‌پذیر کند، و در تمام مدت سیگنال های هومومونی صادر کند که بافت‌های مادر را مختل می کند. بدن با رفع تمام خطرات موجود از این خطر پرهیز می‌کند. هر بار که تخمک گذاری منجر به بارداری سالم نمی شود، رحم پوشش مخاطی و همچنین نطفه های نابارور، ناقص، در حال مرگ، یا مرده را دفع می کند. این فرایند محافظتی، که به قاعدگی شناخته می شود، که به پریود منجر می شود. این ویژگی زیستی، و شاید هم عجیب، ما را در مسیر ادامه نژاد بشر قرار می دهد.